دست نویس های تنهایی....
بغض هایی که دوس دارن فریاد بشن........دست نویس های تنهایی....
بغض هایی که دوس دارن فریاد بشن........
حلاج عشق
طناب دار می بافم.....
- برای آرزوهایم -
وحسرت چار پای بودنم را میکشد......
گلوی فکر من - هن هن کنان - از درد می گیرد....
ومن تب دار یک حسرت...
تمام لحظه های بودنم را می شمارم.....
طناب تلخ یک رویاست.....
اینکه،
تو هرروز می بافی برایم حسرتی دیگر
و من امشب بسوزانم تمام ارزوها را برای تو.......
برقص امشب براین داری که میبافی .........
که حلاج دلت فردا به دار عشق مهمان است....
گاهی که تمام خودت را حراج میکنی و تنها یادواره هایت را
به احساس بغض می بخشی !!!!
عطش دردناک حسرت کویر بودنت را می سوزاند.......
و تو برای آخرین رمق ماندن ،شتابان عشق را قربانی می کنی.....
و عشق در مسلخ یک بغل آرزو را قربانی میکند........
این منم.....بعد تو
مهربانی را مچاله میکنم لای کاغذ خود خواهی .......
در چهار سوی دلم مترسک می گذارم!!!!
تا کبوترعشق جلد بامم نشود.....
اری این همان نگاهی است به من
بعد از کوچ بهاری تو......
